Widziecie polskie znaki? Dokładnie tak! Jedna z największych, jeżeli nie największa przygoda życia dobiegła końca, co stwierdzam zza komputera w moim własnym pokoju w Zawierciu.
Zeszło mi w sumie prawie 8 miesięcy, co wydać by się mogło niezłym kawałkiem czasu, ale, choć czasami bardzo mi dłużyło w pewnych sytuacjach, to jednak zleciało szybko. Wdziałem dużo, spotkałem do tego masę świetnych ludzi, wszystko w dziesięciu krajach, z których część była na mojej liście celów podróżniczych do zrealizowania bardzo wysoko i od zawsze. Udało się więc spędzić kilka marzeń, nawet takich, które już wydawały się mocno nierealne, ale nie wiem, czy w tej kwestii bilans jest akurat korzystny. Bo apetyt rośnie w trakcie jedzenia, a przy nadmiarze wolnego czasu fantazja podsycana opwieściami spotkanych po drodze ludzi i lekturą szaleje i "lista" rośnie. Do tego ma się coraz więcej doświadczenia w ich realizacji, wie się, że ich spełnianie nie jest wcale takie trudne, że często jest łatwiejsze od "normalnego codziennego życia". Więc jak tu tego normalnego życia wróćic? I co to właściwie jest to normalne życie i jak ono ma wyglądać? Na te i inne pytania fundamentalne będę szukał odpowiedzi w najbliższym czasie, a póki co dzięki wielkie dla wszystkich, którzy trzymali kciuki i kibicowali mi w wojażach.